De horizontale of verticale verbinding. Een wereld van verschil. Dat besef is dit weekend echt binnen gekomen. De meeste mensen zijn horizontaal verbonden. Richten hun licht op de ander. Of proberen de schijnwerpers op zichzelf te zetten. Vaak zonder hier bewust van te zijn. Beide vormen van horizontale verbinding verst(r)ikken. Vervreemden. Frustreren. Kosten bakken energie. En maken ziek. Toch zijn we verslaafd aan horizontale verbinding. Het uiterlijke huwelijk. En zitten daardoor gevangen in de dramadriehoek. De verticale verbinding is zeldzamer. Geworteld in de buik en het bekken. Door het hart naar de kruin. Instinctief. Rauw en waar-achtig. Tegelijk vol liefde, compassie en wijsheid. Het innerlijke huwelijk. Tussen het mannelijke en het vrouwelijke. De verticale verbinding is spannend. Confronterend. Maar ook vitaliserend. Hier stroomt het Leven. Eerst in onszelf. En van daaruit naar de wereld om ons heen. Een perpetuum mobile. Vrije energie. Op deze wijze is ons kruis te dragen.