In de psychologie wordt met dissociatie een tijdelijke wegraking bedoeld. Even niet in de realiteit zijn. Zodat je een voor jou ongemakkelijke waarheid kunt ontwijken.

Handig om een spottende blik te negeren. Een vervelende opmerking. Een handtastelijk familielid. Of berichten over oversterfte. Beelden van exceptioneel politiegeweld. Verworpen moties tegen een Sociaal Krediet Systeem. Je vertoeft op een veilig plekje in je hoofd. Waar niets of niemand je kan bereiken. Je blijft hier tot de rust in de buitenwereld is wedergekeerd.

Ik herken het maar al te goed. Dit menselijke afweermechanisme. Door de generaties heen aan elkaar overgedragen. Om te gruwelijke waarheden te kunnen overleven. Maar precies hierdoor kan de gruwel zich herhalen. Terwijl ze zich voor onze ogen afspeelt.

Dissociatie leidt tot een vicieuze cirkel. Die we kunnen doorbreken. Als we bereid zijn om onze veilige schuilplek te verlaten. De confrontatie aangaan. Het beest in de bek kijken. Onze angst doorvoelen. Aanwezig blijven. Doorademen.

Je verrast het beest. Daar had het niet op gerekend. Het wordt onzeker. En maakt rare bokkensprongen. Jij blijft het aankijken. Niets ontgaat je. Het beest wordt steeds nerveuzer. Het blaft. Maar je verroert geen vin.

Je voelt geleidelijk dat je krachtiger bent. Het beest voelt dit ook. Het gegrom verstomt. En dan is er de plotselinge overgave. Het beest onderwerpt zich. Wat een overwinning. De waarheid verslaat de waan.

2031. Van Dissel geeft toe dat het beestje bewust iets te afschrikwekkend is voorgesteld. Hij kan zich niet meer herinneren waarom. Dis-sociatie krijgt in de volksmond een letterlijke betekenis: Zij die zich associeerden met de medische dictatuur in de periode 2020-2030.