Het is geen fijne weg. Het is geen makkelijke weg.

En onderweg haken veel mensen af.

Dat maakt het tot een eenzame weg.

Een weg zonder garanties.

Een weg zonder duidelijk perspectief.

Een 'My Way' zonder 'High Way'

Waarom loop je dan in hemelsnaam deze moeilijke weg?

Het eerlijke antwoord is omdat de weg van de minste weerstand dood bleek te lopen.

Zo keerde ik gedwongen terug naar het eeuwenoude pad dat langs ravijnen scheert.

Het is afzien en het is doodeng.

Maar wat een prachtige natuur!

En die enkele wandelaar die je onderweg tegenkomt verwelkomt je:

Vele wegen kent het leven, maar van al die wegen, is er één die jij te gaan hebt. Die éne is voor jou. Die ene slechts. En of je wilt of niet, die weg heb jij te gaan. De keuze is dus niet de weg, want die koos jou. De keuze is de wijze hoe die weg te gaan. Met onwil om de kuilen en de stenen, met verzet omdat de zon een weg die door ravijnen gaat, haast niet bereiken kan. Of met de wil om aan het einde van die weg milder te zijn, en wijzer, dan aan het begin. De weg koos jou, kies jij ook hem?

(Hans Stolp)